Wśród najpopularniejszych technologii utwardzania nawierzchni czołowe miejsce od lat zajmuje klasyczna kostka betonowa, sprawdzająca się zarówno w przypadku posesji przy domach jednorodzinnych i wykładania ogrodowych ścieżek czy przygotowywania miejsc postojowych lub podjazdów, jak i większych inwestycji od chodników oraz ulic po parkingi bądź place. By uzyskać odpowiednie efekty, nieodzowne okażą się dobrej jakości narzędzia brukarskie, kluczowym elementem jest jednak sam materiał, który powinien spełniać wymogi obowiązujących norm. Przekonajmy się, które z nich wchodzą tu w grę i sprawdźmy, jakie parametry są w nich dokładnie określane.
Normy związane z kostką brukową
Podstawową grupą norm dla wyrobów wibroprasowanych, do których zaliczają się poszczególne odmiany kostki brukowej, są trzy normy zharmonizowane. Są nimi PN-EN 1338 „Betonowa kostka brukowa. Wymagania i metody badań”, PN-EN 1339 „Betonowe płyty brukowe. Wymagania i metody badań” oraz PN-EN 1340 „Krawężniki betonowe. Wymagania i metody badań”. Warto pamiętać, że dodatkowe wymogi mogą być określone w specyfikacji dostarczanej przez zamawiającego konkretny materiał. Zwykle stosuje się tu regulacje opracowane przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad.
Jakie są kluczowe cechy kostki brukowej?
Parametry betonowej kostki brukowej są określane w kilku kategoriach. Dotyczą one cech geometrycznych wyrobu, a więc jego kształtów, rozmiarów poszczególnych elementów, charakterystyki warstwy wierzchniej – płaskości, pofalowania oraz prostoliniowości, a także zastosowanych sfazowań. Liczą się też cechy mechaniczne, głównie wytrzymałość, ścieralność i odporność na występowanie poślizgów. Znaczenie mają ponadto kwestie trwałości w warunkach naturalnych, a zatem mrozoodporność i nasiąkliwość. Ocenie poddawane są też walory estetyczne – stan powierzchni, zabarwienie oraz tekstura.
